Wieczorek patriotyczny w Bursie

12 listopada, już po raz drugi odbył się w naszej bursie wieczorek patriotyczny.

Tym razem skupiłyśmy się na postaci bł. Natalii Tułasiewicz, o której opowiedziała nam Paulina Żurek, Ola Anioł oraz Anna Orlof. Wspólnie odkrywałyśmy heroizm bł. Natalii i obserwowałyśmy jej walkę o ideały. Wieczorek rozpoczęłyśmy "Rotą" odśpiewaną w postawie zasadniczej, po czym wysłuchałyśmy prezentacji o bł. Natalii. Na zakończenie urządziłyśmy patriotyczne śpiewanie, po którym poprosiłyśmy bł. Natalię o wstawiennictwo i zwróciłyśmy się do Boga słowami pieśni "Boże coś Polskę".
Te coroczne spotkania pozwalają nam zastanowić się nad tym, co jest dla nas naprawdę ważne i na nowo zdefiniować czym jest dla nas Bóg, Honor i Ojczyzna. To szczególnie ważne, by móc choćby na chwilę, raz w roku, zatrzymać się i spojrzeć w przeszłość, porównać ówczesne ideały z tym, co teraz oferuje nam świat, zastanowić się, co mamy w sercu.

BŁ. NATALIA TUŁASIEWICZ
(1906 - 1945)
Polonistka, nauczycielka, poetka, była osobą nieprzeciętną, entuzjastką słowa i czynu. Chłonna wiedzy, świata, ludzi, kochająca przyrodę i podróże, zafascynowana kulturą, sztuką, muzyką, przejęta ideą apostolstwa ludzi świeckich w zachwycie nad dziełem stworzenia i w radości życia, niestrudzenie, samodzielnie i odważnie szukała swej własnej drogi ku świętości.

W czasie II wojny światowej w 1943 r. wyjechała jako pełnomocnik - emisariusz Rządu Londyńskiego i świecki apostoł do Hanoweru, by pomagać przerażonym i zagubionym pracownikom przymusowym. Słaba fizycznie, silna duchem, po wielu godzinach codziennej, ciężkiej pracy w fabryce, realizowała w skrajnie trudnych warunkach, posługę religijno-społeczno-oświatową.

W wyniku dekonspiracji po wizycie kuriera z Polski więziono ją w Hanowerze, potem w Kolonii. Była w śledztwie torturowana. W 1944 r. odesłano ją z wyrokiem śmierci do obozu w Ravensbrück. Wycieńczona ciężką fizyczną pracą, gruźlicą, głodem, nie ustaje w swojej misji ewangelizacyjnej. I choć marzyła o powojennej pracy literacko-apostolskiej, nie chciała się ukrywać, całkowicie zdana na wolę Bożą.

W Wielki Piątek, 30 marca 1945 r., aresztowano Natalię, a 31 marca 1945 r. dokonało się życie Natalii - zabrano ją do gazu. Alianci i Rosjanie stali już u bram obozu.

Kościół potwierdził wielkość heroicznych cnót i świętość ofiary Natalii aktem beatyfikacyjnym 13 czerwca 1999 roku w Warszawie w czasie VI pielgrzymki Jana Pawła II do Ojczyzny.

„Pragnę jedynie tego, abym w chwili śmierci miała świadomość, że szłam ścieżką Pańską, nie swoją, a raczej, że moją ścieżkę całkowicie skierowałam w łożysko Boże. Chcę być apostołem miłości, a wszelkie apostolstwo ma to do siebie, jeśli jest istotnie Boże, że z maluczkich czyni mocnych i zdatnych do tego, czego chce od nas Bóg nasz i Pan”. Bł. Natalia Tułasiewicz